 Doktor Abram EKSTERMAN urodził się w 1935 roku w Rykach jako syn Jankiela i Liby z domu Rubinsztajn. Matka spokrewniona była z urodzoną w Krakowie Heleną Rubinsztajn. Ekstermanowie mieszkali w Rykach w jednym pomieszczeniu, przy rynku. W kwietniu 1939 cała rodzina wyemigrowała do Brazylii. Abraham wkrótce osierocony przez rodziców, wychowywał się w rodzinie niemieckich emigrantów. Od młodych lat pracował zarobkowo, wykonując kolejno różne zawody.
W czasie studiów pracował jako dziennikarz i to wtedy udało się mu zdemaskować pewnego niemieckiego zbrodniarza wojennego, który pracował jako zawodowy nurek. Abram ukończył medycynę w 1959 roku oraz studia podyplomowe:psychiatrię, psychoanalizę i psychosomatykę. Od 1962 wykłada i pracuje nad rozwojem medycyny psychosomatycznej w Brazylii. Był założycielem i przewodniczącym Brazylijskiego Towarzystwa Psychosomatycznego. Często zapraszany z odczytami z dziedziny medycyny psychosomatycznej na konferencje naukowe w Brazylii i po świecie. Członek Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego, Międzynarodowej Szkoły Medycyny Psychosomatycznej i Międzynarodowej Federacji Psychoterapii. Obecnie jest dyrektorem Centrum Medycyny Psychosomatycznej w szpitalu Santa Casa oraz profesorem psychologii medycznej i antropologii w Szkole Medycznej Souza Marques w Rio de Janeiro. Jest autor wielu publikacji z zakresu psychologii medycznej, psychosomatyki, nauczania medycyny i psychoanalizy. Mieszka w Rio de Janeiro W maju 2006 odbywa się w Czechach światowa konferencja z okazji 150 rocznicy urodzeń Zygmunta Freuda. Doktor, który pracował właśnie nad swoją nową książką „Interludios em Veneza“ przyleciał do Pragi z Wenecji. 3 maja 2006 roku spotykam doktora na lotnisku. Jedziemy do hotelu a potem na Stare Miasto. Doktor opowiada mi o sobie, chce rozmawiać o Rykach.
 „Patrz“ doktor zawinął rękaw, kiedy siedzieliśmy przy obiedzie „te blizny to pamiątka po tamtym ryckím piecyku. “ <- Doktor (na zdjęciu najmniejszy) z siostrą, bratem i dziadkiem na grobli koło stawu Skalskiego.
W tle zabudowania na Borku.
 W towarzystwie dwóch psychiatrów czułem, że jestem w dobrych rękach... |
 |
|