 Doktor Abram
EKSTERMAN urodził się w 1935 roku w Rykach jako syn Jankiela i Liby z domu
Rubinsztajn. Matka spokrewniona była z urodzoną w Krakowie Heleną
Rubinsztajn. Ekstermanowie mieszkali w Rykach w jednym pomieszczeniu, przy
rynku. W kwietniu 1939 cała rodzina wyemigrowała do Brazylii. Abraham wkrótce
osierocony przez rodziców, wychowywał się w rodzinie niemieckich emigrantów. Od
młodych lat pracował zarobkowo, wykonując kolejno różne zawody.
W czasie studiów pracował jako dziennikarz i to wtedy udało się mu zdemaskować pewnego niemieckiego zbrodniarza wojennego, który pracował jako zawodowy nurek. Abram ukończył medycynę w 1959 roku oraz studia podyplomowe: psychiatrię, psychoanalizę i psychosomatykę. Od 1962 wykłada i pracuje nad rozwojem medycyny psychosomatycznej w Brazylii. Był założycielem i przewodniczącym Brazylijskiego Towarzystwa Psychosomatycznego. Często zapraszany z odczytami z dziedziny medycyny psychosomatycznej na konferencje naukowe w Brazylii i po świecie. Członek Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego, Międzynarodowej Szkoły Medycyny Psychosomatycznej i Międzynarodowej Federacji Psychoterapii. Obecnie jest dyrektorem Centrum Medycyny Psychosomatycznej w szpitalu Santa Casa oraz profesorem psychologii medycznej i antropologii w Szkole Medycznej Souza Marques w Rio de Janeiro. Jest autor wielu publikacji z zakresu psychologii medycznej, psychosomatyki, nauczania medycyny i psychoanalizy. Mieszka w Rio de Janeiro W
maju 2006 odbywa się w Czechach światowa konferencja z okazji 150 rocznicy
urodzeń Zygmunta Freuda. Doktor, który pracował właśnie nad swoją nową książką „Interludios
em Veneza“ przyleciał do Pragi z Wenecji. 3 maja 2006 roku spotykam
doktora na lotnisku. Jedziemy do hotelu a potem na Stare Miasto. Doktor
opowiada mi o sobie, chce rozmawiać o Rykach.  Doktor (na zdjęciu najmniejszy) z siostrą, bratem i dziadkiem na grobli koło stawu Skalskiego. W tle zabudowania na Borku. Z Ryk pamiętam bardzo mało. Miałem przecież wtedy tylko 3 – 4 lata. Pamiętam mroźną zimę. Kopano tunele w śniegu w których chodziliśmy. Mieszkaliśmy w jednym pokoju. Na środku stał piecyk z długą rurą“ „Patrz“ doktor zawinął rękaw, kiedy siedzieliśmy przy obiedzie, „te blizny to pamiątka po tamtym ryckím piecyku.  Rano przy śniadaniu, dowiedziałem się, że ma
dla mnie niespodziankę. I że „niespodzianka“ mówi po polsku. Znów
pojechaliśmy na Staroměstské Náměstí. Czekał na nas dr. Zvi Lothane.
Profesor psychiatrii, psychoanalityk Amerykańskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego,
historyk, filozof i erudyta. Psychiatra z New Yorku urodzony w
Lublinie. A więc prawie nasz rodak! Wojnę przeżył w Rosji jako mały chłopiec.
Ze strzępków gazet dowiadywał się co się aktualnie działo na świecie. Po wojnie
wrócił z matką do Polski następnie emigrował do Izraela. Stamtąd do USA  W towarzystwie dwóch psychiatrów czułem, że
jestem w dobrych rękach... |
 |
|