Część Ryk, zwana trochę zabawnie Kozią Górką - to inaczej leżąca za stawem Bogusze - Brzezinka.
A to z tego tytułu, że rósł tam kiedyś lasek brzozowy. Kształt górki zmienił się z czasem, kiedy zaczęto stamtąd wybierać żółty piasek na budowy. Przed wojną spotykali się tam mieszkańcy miasta, gdy urządzano na Brzezince różne rozrywki. Była nawet podłoga do tańca. Gwoździem programu były często zawody w wspinaniu się na pal, na którym czekała nagroda – butelka wódki. Jednym z niewielu, któremu udawała się ta wspinaczka był p. TKACZYK.
Brzezinkę od dawnych czasów zamieszkiwały rodziny GRADUSÓW,JASKÓW,GĄGAŁÓW,WALASKÓW,GRACZYKÓW,ROMANOWSKICH,POTERKÓW,
KRUPIŃSKICH
Mieszkał tam znany wszystkim w mieście p. Józef CIELEBĄK , który służył przez wiele lat w armii carskiej. Wysoki, zgrabny człowiek z sumiastym wąsem. Był jednym z najsilniejszych mężczyzn w mieście. Czasami kiedy wracał wieczorem z „szynku”, nad stawem słychać było rosyjskie żołnierskie piosenki.
Samotna chatka na Koziej Górce Za zabudowaniami Brzezinki ciągnęła się „ziemia niczyja” – piaski z tu i ówdzie porośnięte jałowcami. Pochodzenie nazwy Kozia Górka jest proste i wywodzi się z faktu, że większość rodzin po wojnie posiadała kozy. I tam je właśnie wypasano. Koza, jak mawiano, to„ żydowska krowa, która zje papier a daje mleko”. Sam kiedyś pasałem kozy na terenie dawnego obozu Schallingera.
W latach 50-tych na Kozia Górka była swego rodzaju poligonem, na którym ćwiczyli żołnierze „placówki łączności" z ulicy Warszawskiej. Pozostały po nich doły strzelnicze.
W 1960 roku zaczęto zalesiać teren. Uczestniczyli w tym aktywnie uczniowie ryckich szkół. Sadzenie odbywało się przez pół dnia w czasie lekcji. Sadziło się parami: jeden z uczniów lancetem robił otwór w ziemi, a drugi wkładał sadzonkę i przyciskał nogą. Pierwsze sadzonki dzisiejszego, wysokiego sosnowego lasu
Po sadzeniu wszyscy się myli w stawie Bogusze
Dziękuję J - W Wypiórkiewiczowi za udostępnienie zdjęć
|
|
