Na ulicach naszego miasta strzelano do Niemców,do ich agentów,do Żydów.Sami mieszkańcy Ryk załatwiali często swoje prywatne porachunki  bronią.A najwięcej strzałów padło w czasie walki o władzę między „żołnierzami wyklętymi”  a budowniczymi nowego,ludowego porządku.

W pierwszych latach okupacji był przeniesiony do Ryk volksdeutsch,granatowy policjant Jan Droziński (ur.1901).Wraz  z żoną i dzieckiem zamieszkał na pierwszym piętrze w nowym budynku Urzędu Gminy (dzisiejszy Sanepid).Również w tym samym budynku mieszkał komendant Policji Granatowej sierżant Wacław Kundzicz. Żona Drozińskiego,Gertruda była  Niemką chociaż jej nazwisko panieńskie Grzemska było polskie.Urodziła się w Branderburgii  w miasteczku Kutzerow. Według wspomnień mojego ojca Droziński nigdy nie chodził w mundurze tylko po cywilnemu.Był on bezwzględnym w stosunku do Polaków.Kilka osób zastrzelił bez powodu.Armia Krajowa wydała na niego wyrok śmierci.

Z czasem został on przeniesiony do żandarmerii i właśnie z tej okazji,w niedzielę 5 września 1943 roku  wraz ze swoja żoną złożył pożegnalną wizytę w Schutzpolizei kwaterujacą w Domu Strażaka.Kiedy odchodził do domu około godziny 3-ciej na pożegnanie komendant Wagner z innymi
wyszli nawet na schody wejściowe,aby się z nimi pożegnać.¹

Ortskommendantur mieściła się w Domu Strażaka.Kasyno było
obok w domu dr Kowalskiego

I w tej właśnie wąskiej uliczce padło kilka strzałów.Droziński zginął na miejscu.Żona jeszcze żyła około godziny.Dziecko,które prowadzili za rękę,nie tknięto.W likwidacji  Drozińskiego brali udział żołnierze AK  Kuchnio „Spokojny”,Tadeusz Osiński„Tek” i Henryk Gośniak „Cezary”.