Izraelski rzeźbiarz urodzony w 1904 roku w Rykach, który wpłynął na całe generacje rzeźbiarzy izraelskich. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, zanim wyemigrował do Palestyny w 1923 roku. Tam studiował w latach 1923-1924 na Szkole Sztuki i Rzemiosła: Bezalel School of Art and Craft w Jerozolimie. Po otwarciu Nowej Akademii Bazalela, uczył rzeźbiarstwa w latach 1926-27. W roku 1927 wyjechał do Paryża, a następnie na dwuletni pobyt do Londynu.

Tworzył przeważnie portrety głów z miedzi i gipsu, którym nadawał kubistyczny wygląd. W roku 1947 stworzył jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł Na pamiątkę dzieci diaspory, które znajduje się w kibucu Miszmar ha-Emek. Zmarł w 1952 roku.

Pośmiertnie była mu przyznana Nagroda Dizengoffa za rzeźbę, a także nagroda Izraela.